Fraunhofer IML, DACHSER i EPAL przetestowali technologie LPWAN

Efektem badania jest ponad 148 tys. kilometrów przejechanych w ciągu jednego miesiąca w celu zbadania zasięgu sieci telekomunikacyjnych wzdłuż pokonywanych tras. Ich dostępność na całym obszarze jest ważna na przykład dla urządzeń IoT (Internet of Things), które przekazują regularnie aktualizowane dane z czujników. W ramach badania na 50 europaletach EPAL zainstalowano po pięć trackerów – każdy w innej technologii. Następnie zostały one wysłane do 24 krajów UE przez centrum logistyczne DACHSER w Dortmundzie.

Każde z urządzeń śledzących korzysta z innej sieci komunikacyjnej. Należą do nich technologie radiowe, takie jak LPWAN (Low Power Wide Area Network), wśród których rozważano technologie NB-IoT, LTE-M i Sigfox. NB-IoT i LTE-M nadają na licencjonowanej częstotliwości komórkowej zgodnej z 5G, natomiast Sigfox działa w widmie bezlicencyjnym. Oprócz tego badacze przeanalizowali klasyczne sieci komórkowe drugiej i trzeciej generacji (2G/3G). Poszczególne technologie różnią się między innymi pod względem szybkości transmisji danych, zakresu częstotliwości, zużycia energii i zasięgu.

Po miesiącu palety wróciły do Fraunhofer IML, a naukowcy mogli ocenić zastosowane technologie na podstawie ponad dwóch milionów transmisji danych.

Dla nowoczesnych zastosowań logistycznych, w których duża ilość danych z czujników jest zawarta w małych pakietach transmisyjnych, sieci LPWAN są lepszym rozwiązaniem. Są one nadal w fazie stałej rozbudowy, ale już dziś w niektórych przypadkach oferują dostępność sieci na całym obszarze.

Dla logistycznych aplikacji IoT, które wymagają ciągłego odbioru w całej Europie, naukowcy z Fraunhofer IML zalecają zatem połączenie technologii LPWAN (NB-IoT, LTE-M, Sigfox) i klasycznej komunikacji mobilnej (2G-4G). Tylko w ten sposób, ich zdaniem, można zagwarantować obecnie (stan na 09/2021) ogólnoeuropejską transmisję danych. Niemniej jednak przyszłość łączności dla urządzeń IoT jest w technologii LPWAN.